Michał Żewłakow, który pełni obecnie w Klubie funkcję Dyrektora Scoutingu, może mieć spokojną głowę gdy mowa o prawej obronie Legii - Bartek Bereszyński, Łukasz Broź, Jakub Rzeźniczak. W zespole rezerw błyszczy natomiast Łukasz Turzyniecki. O jego umiejętnościach trener Berg przekonał się już podczas zimowego obozu przygotowawczego w Belek.
Czytaj więcej...
Łukasz pochodzi z Krasnegostawu. Będąc w gimnazjum, otrzymał pierwszy telefon z propozycją gry w Legii. Podjął jednak decyzję, że na wyjazd do Warszawy jest jeszcze za wcześnie. Nie miał powodów, by tej decyzji żałować, bo przez cały czas się rozwijał. Grał pierwsze skrzypce w miejscowej Jedynce i regularnie powoływano go do kadry województwa. Próbował swoich sił nawet jako pływak. Turzyk musiał być na tyle przekonywujący, że Legia nie odpuściła i w 2010 roku został sprowadzony na Łazienkowską. Choć zaczynał grać jako defensywny pomocnik, z czasem przesunięto go na prawe skrzydło, a ostatecznie właśnie na prawą obronę. Tam się w stu procentach odnalazł.Po przyjeździe do Warszawy, zamieszkał z pozostałymi młodymi legionistami w Internacie, co zresztą bardzo mile wspomina. Zwłaszcza, że większości tych chłopaków w Legii już nie ma. Teraz, o czym wspominaliśmy podczas ostatniego materiału, jego współlokatorem jest Bartek Kalinkowski. Choć na początku niekoniecznie było im po drodze, stali się z czasem najlepszymi przyjaciółmi.
Tuż po naszej rozmowie, Łukasz spieszył się na zajęcia na uczelni. Przyznaje, że bardzo ciężko jest pogodzić grę w piłkę ze studiami dziennymi, ale stara się jak może. Początkowo planował wybrać się na prawo, ale ostatecznie został studentem ekonomii. Nie wyobraża sobie, że mogłoby być inaczej, bo zawsze stawiał ogromny nacisk na edukację. Wiele współpracujących z nim na co dzień osób podkreśla, że to taki chłopak, któremu nawet w przypadku wielkiego sukcesu nie odbije tzw. „sodówka”. Ma za bardzo poukładane w głowie.Zapytany o Dawida Janczyka, którego powrót do formy odbił się w środowisku piłkarskim szerokim echem, nie ukrywa, że to przykry przypadek, ale bardzo mu kibicuje. Sporo zawodników marzy o tym, żeby ta wymarzona, wielka kariera przyszła najszybciej jak to możliwe, ale niekoniecznie jest to dobre dla samego piłkarza. Ciężko uwierzyć, że w ich wieku Dawid miał okazje zdobywać bramki, grając przeciwko takim zawodnikom jak Aguero czy Di Maria. Oni są wymieniani w gronie najlepszych na świecie, a Dawid teraz zaczyna wszystko zupełnie od początku. Widać jednak jak szybko robi postępy, cały zespół Legii II trzyma za niego kciuki. Każdy z tej sytuacji wyciąga bardzo ważne wnioski. W tym momencie najważniejsza jest drużyna, a nie indywidualne sukcesy.
Jemu też nie wszystko od początku przyszło z łatwością. Rozpoczął bardzo obiecująco, ale po kontuzji ciężko mu było przekonać trenera, by zdecydował się dać mu ponownie szansę. Konkurencja w Młodej Legii okazała się tak wyrównana, że ostatecznie trafił na pewien czas do zespołu juniorów. Trochę go to deprymowało, ale nie odpuścił.Jesienią regularnie zaliczał świetne występy w zespole rezerw. Przed rozpoczęciem wiosennych rozgrywek był jednym z zawodników Legii II, których trener Berg zaprosił na obóz przygotowawczy w Belek. Kuba Rzeźniczak i Bartek Bereszyński przebywali wtedy na zgrupowaniu reprezentacji, więc otrzymał szansę zaprezentowania swoich umiejętności szkoleniowcowi pierwszego zespołu. Wtedy również niezwykle zaimponował mu Łukasz Broź. Nie tylko jako piłkarz grający na tej samej pozycji, którego miałby sobie stawiać za wzór, ale po prostu jako kolega. Imiennik Turzyka zawsze był dla niego pomocny, serdeczny i budował atmosferę zdrowej piłkarskiej rywalizacji.
Doświadczenie zdobyte podczas tego obozu procentuje teraz w zespole rezerw. Łukasz gra tam z numerem 24. W każdym z rozegranych wiosną meczów wychodził w podstawowym składzie. Poproszony o sprecyzowanie swoich najmocniejszych stron, oprócz wytrzymałości wymienia celne dośrodkowania. Co więcej, Łukasz w zespole rezerw pełni także funkcję wicekapitana i skarbnika. To on ma niewdzięczne zadanie egzekwowania kar za np. spóźnienia na trening. Po meczu z Mechanikiem Radomsko zaczął narzekać na niewielki uraz, ale na szczęście czeka go najwyżej kilkanaście dni przerwy.Sam nie uważa siebie za wielki talent. Talent to jednak jego zdaniem to tylko część sukcesu. Wiele osób z ogromnym potencjałem, które napotykał na swojej drodze, nie wykorzystywało danej im szansy, bo nie byli wystarczająco wytrwali i pracowici. A kogokolwiek w Klubie by o Łukasza nie zapytać, każdy wymienia jeden przymiotnik: „pracowity”. Widać to zwłaszcza na boisku, gdzie jeśli chodzi o motorykę, nie ma sobie równych. Pewnie dlatego, mimo, że obaj grali na innej pozycji, zyskał miano następcy Tomka Kiełbowicza. Tomek z takiego następcy jest bardzo dumny, choć mówi, że tego typu porównania mogą być dla zawodnika trochę krzywdzące i niepotrzebne. Przyznaje jednak, że jeśli jego postawa się nie zmieni, to osiągnie znacznie więcej i to „Kiełbik” będzie porównywany do „Turzyka”.
